سه‌شنبه ۶ آذر ۱۴۰۳ |۲۴ جمادی‌الاول ۱۴۴۶ | Nov 26, 2024
آیت الله سبحانی

حوزه/ حضرت آیت الله سبحانی گفتند: علم غیب انبیای الهی کسبی است؛ علم غیب خداوند حد و حدودی ندارد، ولی علم غیب انبیا، حد و حدود دارد؛ در هر زمان انسان های نادان به علم انبیا، ایراد گرفته اند.

به گزارش خبرگزاری «حوزه» حضرت آیت الله سبحانی، ظهر امروز در درس تفسیر سوره مومنون که در مدرسه حجتیه برگزار شد گفتتند: وقتی که صبر حضرت صالح(ع) به علت دشمنی قوم، به سر آمده بود از جانب خداوند خطاب آمد که در یک مدت کم، پشیمان می شوند.

ایشان افزودند: در اینجا مشخص می شود که این عذاب بین الطلوعین واقع شده است؛ انبیا، رجال آسمانی هستند و از قماش انسان های عادی نیستند و خبرهای غیبی بسیاری را می دانند و بیان می کنند.

این استاد حوزه بیان کردند: علم غیب انبیای الهی کسبی است؛ علم غیب خداوند حد و حدودی ندارد، ولی علم غیب انبیا، حد و حدود دارد؛ در هر زمان انسان های نادان به علم انبیا، ایراد گرفته اند.

معظم له اظهارکردند: عذاب این افراد، صیحه ای که همراه با رعد و برق بوده است؛ این صیحه پرده های گوش را پاره کرده و قلب ها را از جا می کند.

حضرت آیت الله سبحانی خاطرنشان کرد: خداوند بیان می کند که این عذاب به حق بود و ناحق نبود؛ گروهی بیان می کنند که آنچه به نفع ما باشد حق است و اگر به نفع ما نباشد ناحق است؛ این افراد فکر می کنند که دنیا بر اساس خواست آنها می گردد.

معظم له اظهارکردند: پس از این عذاب، خداوند این افراد را نفرین می کند و بیان می کردند که دورباد این جمعیت ستمگر؛ این افراد شایسته نزدیکی به مقام ربوبی را ندارند.

ایشان گفتند: خداوند در اینجا به سنت خود اشاره می کند؛ پس ازاینکه داستان حضرت نوح (ع)تمام شد، داستان دیگر آغاز می شود که به داستان دیگر پیامبران الهی اشاره می شود؛ سنت خداوند از بعثت پیامبران برای هدایت مردم است.

این مرجع تقلید خاطرنشان کردند: سنت دیگری نیز وجود دارد که در این سوره به آن اشاره شده است؛ سنت اول این است که خداوند جمعیتی را خلق می کند و برای آنها پیامبری مبعوث می شود که اگر ستم کردند این قوم را عذاب می کند.

معظم له بیان کردند: سنت دوم خداوند این است که هرچه پیامبر فرستاده می شود، از سوی مردم تکذیب می شود؛ سنت اول، سنت رحمانی الهی است و سنت دوم سنت انسان ها و شیطانی است؛ یعنی مردم انبیای الهی را تکذیب می کنند.

حضرت آیت الله  سبحانی گفتند: قرآن کریم بر این مردم نیز لعنت می فرستد؛ لعنت قبلی برای قوم ظالمین بود و این لعنت برای قومی است که ایمان نیاوردند؛ پس از بیان این مساله به داستان حضرت موسی(ع) اشاره می شود.

این مرجع تقلید اظهارکردند: بنای خداوند در این سوره بر اختصار است که قصد آن بیان شرایط توحید است، ولی مردم عکس العمل مناسبی از خود نشان ندادند.

برچسب‌ها

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha